ADHD u dzieci i młodzieży

Objawy ADHD u dzieci i młodzieży

Objawy ADHD mogą utrzymywać się od dzieciństwa, przez wiek nastoletni aż do dorosłości, z różnym nasileniem w zależności od okresu rozwojowego.

Nadpobudliwość ruchowa przejawia się w:

• potrzebie ciągłego ruchu, potocznie określanej jako “wiercenie się”,
• trudnościach z rozładowaniem energii, a przez to rzadkim uczuciem zmęczenia,
• braku możliwości odpoczynku w stabilnej pozycji, np. siedzącej lub leżącej.

Zaburzenia koncentracji objawiają się przez:

• trudności w skupieniu uwagi na jednym zadaniu, zwłaszcza uznanym za nudne,
• przerywanie wykonywanych czynności bez ich zakończenia,
• gubienie przedmiotów,
• trudności w zapamiętywaniu, a tym samym w nauce.

Impulsywność u dzieci z ADHD to:

• niecierpliwość,
• gadatliwość, w tym przerywanie innym,
• działanie na zasadzie bodziec-reakcja, bez analizy konsekwencji,
• nieumiejętność czekania na swoją kolej w zabawie,
• konflikty z rówieśnikami, np. wyrywanie zabawek.

Nie zapominajmy jednak, że osoby z ADHD są niezwykle kreatywne, a w dorosłym życiu towarzyskie. Szybko podejmują decyzje i doskonale odnajdują się w pracy pod presją czasu. Wiele z nich osiąga sukcesy zawodowe.

Formy terapii dzieci z ADHD

Terapia dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi ma na celu zwiększenie ich umiejętności adaptacyjnych, nakierowanie na rozpoznawanie swoich emocji i zachowań, a przez to lepsze radzenie sobie z wyzwaniami, jakie stawia przed nimi ADHD. W przypadku obniżonej samooceny, która towarzyszy często zaburzeniu, można wprowadzić również spotkania z psychologiem.

W terapii dzieci z ADHD wykorzystuje się:

• TUS – trening umiejętności społecznych,
• CBT – psychoterapię poznawczo-behawioralną,
  fizjoterapię, typu: terapia manualna czy czaszkowo-krzyżowa,
• integrację sensoryczną,
• neuro-bio-feedback połączony z relaksacją.

Jeśli interwencje psychologiczne nie przynoszą pożądanych efektów, lekarz psychiatra może dołączyć farmakoterapię.