Fobia
Jest określana jako paniczny i powtarzający się lęk przed różnymi bodźcami zewnętrznymi, takimi jak określone zwierzęta (pająki, myszy, psy), otwarte lub zamknięte przestrzenie, śnieg, krew itp. Zetknięcie z obiektem (bodźcem) w zależności od charakteru:
- wywołuje cierpienie fizyczne,
- może prowadzić do izolacji społecznej,
- jest przyczyną zaniedbywania własnego zdrowia (np. lęk przed zastrzykiem uniemożliwia badania),
- utrudnia funkcjonowanie w grupach rówieśniczych.
NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE
Nasi specjaliści, którzy mogą Ci pomóc
Wskazania do diagnozy i leczenia fobii u dziecka
Fobie swoiste wywołują u dziecka charakterystyczne reakcje. Może być to przywieranie do opiekuna i szukanie pomocy, płacz i krzyk na widok obiektu. Bardziej nietypowym zachowaniem jest agresja i irytacja. Mogą pojawiać się także objawy somatyczne, takie jak bóle brzucha, wymioty czy trudności z oddychaniem.
Objawy fobii charakteryzują się dużą labilnością, zwłaszcza w okresie między 7 a 10 rokiem życia. Diagnozę w tym kierunku stawia lekarz psychiatra w momencie, gdy objawy utrzymują się przez minimum 6 miesięcy.
Fobie często towarzyszą innym zaburzeniom psychicznym. Dlatego w przypadku zaistnienia podejrzenia ich wystąpienia należy niezwłocznie zgłosić się na konsultację.
Jak przebiega terapia fobii u dzieci?
To złożony proces, który wymaga cierpliwości, delikatności i empatycznego podejścia do lęku dziecka. Ważne jest także wsparcie otoczenia, które jest źródłem poczucia bezpieczeństwa, co pomaga w racjonalizacji sytuacji.
W przypadku fobii najczęściej stosuje się:
- psychoterapię, mającą za zadanie wywołanie zrozumienia dla źródła i istoty lęku,
- treningi relaksacyjne,
- metody behawioralne,
- stopniowe rozpoznawanie i weryfikację źródeł lęków.
